Wszystkie religie zawsze by³y zainteresowane celebrowaniem ¶mierci poprzez w³asny rytua³. Z historii wiemy, ¿e dopiero w XVII wieku we Francji niektórzy „wolnomy¶liciele” zaczêli wymagaæ, by ich uroczysto¶ci pogrzebowe odbywa³y siê bez udzia³u przedstawicieli duchowieñstwa.

Wszystkie dzieci musz± – wcze¶niej czy pó¼niej - skonfrontowaæ siê ze ¶mierci±. Trudno jest doj¶æ do wieku dojrzewania, by kto¶ z naszej rodziny nie umar³. Mo¿e siê zdarzyæ, ¿e ¶mieræ zaskoczy znienacka. Wa¿na jest umiejêtno¶æ zmierzenia siê z tematem ¶mierci i wyja¶nienia dziecku tej prawdy. Jest to trudne, poniewa¿ ¶wiat dzieciñstwa, w którym ¿yj± wydaje siê bezpieczny i niewzruszony.

Od samego pocz±tku transport zmar³ych zawsze wymaga³ specjalnych ¶rodków, szczególnie przeznaczonych do specyficznego u¿ytku. Na pocz±tku by³y wozy ci±gnione przez konie, ale oko³o 1904 roku zaczê³y siê pojawiaæ pojazdy napêdzane silnikiem. Oczywi¶cie od razu nie zdoby³y one uznania.

¯ycie zwi±zane jest nieod³±cznie ze ¶mierci±. Niestety nie mo¿na ¿yæ wiecznie. Dla jednych ¶mieræ jest oczekiwaniem, walk±, nadziej±, ukojeniem bólu, przej¶ciem do lepszego ¿ycia. Dla innych oznacza niesprawiedliwo¶æ, absurd, obrazê, karê. Wobec ¶mierci nie pozostajemy obojêtni: wyzwala ona mnóstwo reakcji.